انسان دارای مسئولیت های زیادی است که باید آنها را بشناسد و به آنها عمل کند از جمله مسئولیت‌هایی که اسلام به آن تأکید دارد مسئولیت پدری است. در اسلام پدر دارای مقام ارجمند و چهره‌ای برجسته و مورد احترام است و شأن پدر و مادر پس از شأن خدا ذکر شده است.

تکناز : مسئله پدری و عهده داری سرپرستی فرزندان، مسئولیتی خطیر و موفقیت در آن مستلزم آگاهی، فداکاری و اخلاق و اعتقاد است. به فرموده پیامبر پدر مسئول است. او مسئول است اعتماد را درون خانواده بیاورد، مراقب فرزندان باشد و زمینه را برای استقلال و آزادی فراهم و مخاطرات را از آنها دور سازد.

«تربیت سفری است که از دوران کودکی آغاز و هدف آن، شکوفا ساختن استعدادهای کودک است. تربیت مجموعه رفتارهایی است که روابط ما را شکل می‌دهد»

«تربیت عبارت است از رشد دادن یا فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی استعدادها و به فعلیت رساندن قوای نهفته یک موجود».

تربیت در خانواده سنتی و جدید

اساسا در خانواده های سنتی و قدیمی و خانواده های جدید، نقش هایی كه افراد به عهده دارند، با یكدیگر متفاوت است. در خانواده های سنتی، پدر نقش اساسی و حیاتی خانواده را به عهده داشت و مدیر تولید خانواده بود و محل زندگی و محل كارش به هم نزدیك بود. بنابراین نظارت بیشتری بر خانواده داشت، اما امروزه تغییرات زیادی در نقش افراد خانواده به وجود آمده است، محل كار و زندگی از هم دور شده اند و عملا پدر نمی تواند مدت زیادی را با خانواده و فرزندان سپری كند.

وجود پدر و حضور او برای رشد عاطفی كودكان اهمیت دارد. در رابطه بین پدر و فرزند، كیفیت رابطه بسیار مهم‏تر از میزان كمی آن می‏باشد. همچنین تحقیقات نشان می‏دهند كه نبود رابطه موزون بین پدر و فرزندان برنتیجه تحصیلی و آزمون‏های هوشی فرزندان به خصوص پسران اثرات منفی دارد و این كه حضور پدر و كیفیت رابطه او با كودك، برای تشكیل خود پنداره، عملكرد شخصیت و رضایت كلی كودك از زندگی كمك بزرگی می‏باشد.